สมิหลาพอเพียง กลุ่มทุ่งขมิ้น

ก็หายไปหลายวันกับเรื่องยุ่งๆ ทั้งงานบุญงานบวช อีกทั้งการประชุมของปฏิบัติการไทยเข้มแข็ง ในโครงการสมิหลาพอเพียงของกลุ่มทุ่งขมิ้นเอง ก็ผ่านไปด้วยดีมีทั้งพี่เจ้าหน้าที่จากพัฒนาชุมชนอำเภอนาหม่อม (พี่เอมอร  ขจรวงษ์) และยังมีเจ้าหน้าที่จากสำนักงานพัฒนาที่ดินที่ ๑๒ จังหวัดสงขลา (พี่ยินดี  ตรีรัญเพชร) และพี่จรูญ  (อดีตเจ้าหน้าที่จากศูนย์วิจัยการยาง หาดใหญ่) รวมไปถึงลุงๆ น้าๆ ที่เป็นผู้เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลาดุก เลี้ยงหมู เป็นอาชีพในพื้นที่ตำบลทุ่งขมิ้น เข้ามาร่วมรายการอีกหลายท่านทำให้เกิดแหล่งข้อมูลในชุมชน

ในวันประชุมพี่เอกรับหน้าที่เป็นผู้ประสานงานและวิทยากร ก็หากดูจากผู้เข้าร่วมประชุมและเนื้อหาในการประชุมแล้วก็นับว่าประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี ในวันประชุมนั้นถึงแม้ว่าจะมีสมาชิกที่เพิ่มขึ้นมาจาก ๓๐ ครัวเรือนที่ตั้งเป้าหมายเอาไว้ เป็น ๔๐ ครัวเรือน พี่เอกก็ได้อธิบายและชี้แจงต่อที่ประชุมว่า

            วันนี้เราได้รับโอกาสดีที่ทางพัฒนาชุมชนอำเภอนาหม่อมได้ให้โอกาส แก่หมู่ที่๔ ตำบลทุ่งขมิ้น อำเภอนาหม่อม ซึ่งเป็น ๑ หมู่บ้านในหลายๆ หมู่ที่ได้รับเลือกเช่นเดียวกัน จากประสบการณ์ที่ได้เห็นมากับตาหรือบางครั้งก็เห็นตามข่าวต่างๆ ที่มักพูดบ่อยถึงการขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง หรือ โครงการต่างๆ ที่เกี่ยวกับเกษตรกรเอาของมาแจกแล้วก็หายกันไป เอาของมาให้แต่ก็ใช้ไม่เป็น วันนี้สิ่งของที่ได้รับไม่ว่าจะเป็นไก่ไข่ ปลาดุก ต้นผักเหรียง ถังสองร้อยลิตร ถั่วงอก เพื่อสร้างเสริมรายได้หรือแม้กระทั้งลดรายจ่ายก็ตนเองก็ตาม แต่ขอถามหน่อยครับว่า ใครคิดว่าเอาไปแล้วเลี้ยงกันรอดหรือป่าว โดยเฉพาะปลาดุก แล้วถ้าเลี้ยงปลาดุก อาหารที่ใช้ คืออะไร ถ้าเราชื้ออาหารมาเลี้ยงเพียงอย่างเดียว อย่าพึ่งคิดไปว่าเลี้ยงแล้วจะได้ทุนคืน ดีไม่ดีอาหารไม่ทันหมดปลาตายหมดก่อน จากสร้างเสริมรายได้ กลายเป็น การเสริมรายจ่ายมากกว่า วันนี้โชคดีหลายรายการเพราะได้รับเกียรติจากเจ้าหน้าที่พัฒนาที่ดินเขต ๑๒ จังหวัดสงขลา เข้ามาร่วมรายการ และผู้ที่เข้ามาใหม่ซึ่งตนเองก็ได้ประกอบอาชีพในด้านเลี้ยงไก่ไข่และเลี้ยงปลาดุก จนมีประสบการณ์ที่สามารถแบ่งปันแก่คนอื่นๆ ได้ ในกลุ่มของเรา ๓๐ หลังคาเรือน บางคนก็ไม่มีประสบการณ์มาก่อน แต่เรามีภูมิปัญญาในท้องถิ่นเช่น พี่โรจน์ในการเลี้ยงปลาดุก พี่ศักดิ์ไก่ไข่ พี่สุมาลีทำน้ำยาเอนกประสงค์ ก็น่าจะปรึกษากับคนอื่นๆ ที่อยู่ในชุมชนเดียวกัน ที่ใกล้ๆ กันได้ ขอขอบพระคุณไปยังพี่เอมอร ขจรวงษ์ นักวิชาการพัฒนาชุมชนจากพัฒนาชุมชนอำเภอ ที่อาสาจะนำวิทยากรหรือเจ้าหน้าที่จากปศุสัตว์มาในความรู้แก่ชุมชนในโอกาสต่อไป ก็ต้องกราบขอบพระคุณพี่เจ้าหน้าที่ทั้งสองในนามของ “ข้าราชการ”  ซึ่งได้ปฏิบัติหน้าที่ได้สมกับคำว่าข้าราชการ ซึ่งถ้ามีแบบอย่างดีๆ อย่างนี้ให้เต็มบ้านเต็มเมือง ปู่ไทย ก็คงหลับสบายไม่ต้องออกมาร้องเพลงให้ฟัง

ครับเข้าเรื่องดีกว่าที่ต้องขยายฐานครอบครัวเพราะมีน้อยในการทำงานรวมกันเป็นทีมให้สำเร็จได้โดยเฉพาะชุมชน ทั้งนี้วิธีมันมี วิธีที่ถูก วิธีที่ดี ใน ๓๐ ครัวเรือนที่เป็นผู้นำร่อง ก็ต้องเป็นผู้นำให้ได้ข้อแรกพวกเราต้องมีความเห็นตรงกันอย่างแท้จริง ว่าสิ่งที่เรากำลังจะทำ โครงการสมิหลาพอเพียง เป็นโครงการที่นำศาสตร์ของพระเจ้าอยู่หัวมาปฏิบัติ เราทุกคนจึงต้องทำความรู้จักศาสตร์แห่งความพอเพียงให้ลึกซึ้งอย่างแท้จริง การแสดงความรักต่อในหลวง ซึ่งหลายกรรมหลายๆวาระ ก็มีการแสดงออกไปในหลายๆรูปแบบ แต่ชุมชนทุ่งขมิ้นเองได้รับโครงการนี้มาก็ต้องปฏิบัติให้เป็นรูปธรรมให้จงได้ ไม่ต้องไปหาวิธีอื่นๆให้มากมายหรอกครับ ก็เปิดตาเปิดใจ ดูคนที่ได้ทำสำเร็จมาแล้ว แล้วก็ทำตามคนนั้นๆ หรือชุมชนนั้นไป ดังพระราชดำรัส ตอนหนึ่งว่า

“ตัวอย่างของความสำเร็จ ดีกว่าคำพูดเป็นร้อยเป็นพันคำ” วันก่อนผมก็ได้พูดเปิดประเด็นไปแล้วในเรื่องของความพอทั้งสี่ คือ ๑.พออยู่ ๒.พอกิน ๓.พอใช้ ๔.พอร่มเย็น วันนี้ ทางราชการได้นำสิ่งของมาเพิ่มเติมให้ในเรื่อง พอกิน พอใช้ และ เมื่อเรารู้จักกันเองในชุมชนมากขึ้น ความพอที่จะตามมามีอีก ๓ พอ คือ ๕.พอพลังงาน ซึ่งได้จากการเผาถ่าน วันก่อนต้นยางล้มพ่อตาขายไป ๔๐๐ บาท ก็คงเป็นต้นสุดท้ายที่จะขาย ลองคิดดูน่ะครับว่าต้นยางเอากิ่งมาเผาถ่าน ผมว่าลืมแก๊สไปหลายเดือน ๖.พอพัฒนาคน อันนี้พวกเราก็กำลังปฏิบัติกันอยู่ คือการยอมรับฟังกันเอง ใครเก่งทางไหนก็มาบอกมาสอนต่อคนอื่น สิ่งเหลานี้จะทำให้เกิดฑิฐิสามัญตา คือการยอมรับแนวความคิดตรงกันและเชื่อฟังกัน มีการแลกเปลี่ยนและได้ข้อสรุปนำไปสู่การปฏิบัติที่ตรงกัน และสุดท้ายเป็นหน้าที่ของผมต้องเริ่มก่อนคือ ๗. พอสื่อสาร อันนี้ก็เอาสิ่งที่ผมเห็นว่าดี ว่าถูก ว่าทำได้ มาบอกมาเผยแพร่ หรือเห็นใครในชุมชนพอจะเป็นหัวเรียวหัวแรง ก็เชิญชวนกันมา ผมอยากจะให้หลายๆคนมาเห็นมาสำผัส แค่การได้ตักข้าวให้พ่อให้แม่กิน ยกข้าวยกน้ำ นั้งกินกันพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อแม่ลูกหลาน มันก็มีความสุขในระดับหนึ่งแล้ว

            การที่ผมขยายโอกาสตรงนี้ออกไป จาก ๓๐ หลังคาเรือนเป็น ๔๐ หลังคาเรือน และหากใครทำสำเร็จก็ขยายต่อๆกันไป ไม่นาน ชุมชนนี้จะน่าอยู่ น่าอยู่ตรงไหน ตรงที่เรารู้ว่า จะกินอะไรไปเอาที่ไหน จะใช้อะไรไปเอาที่ไหน อยากจะรู้เรื่องอะไรไปบ้านใคร แค่นี้ก่อนครับที่มองเห็นได้ชัด อย่างวันนี้จะต้มไข่พะโล้ไปทำบุญสัก ๕๐ ใบ ก็ไปบ้านพี่ศักดิ์ จะทำน้ำยา สบู่ ก็ไปบ้านพี่สุมาลี จะเอาถ่านก็บ้านผมเอง สังคมนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว แต่เราต้องสร้างให้เข้มแข็งและดำรงค์อยู่ตลอดไปให้ได้

            สุดท้ายต้องขอขอบพระคุณที่ท่านได้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี กิจกรรมในวันนี้เราได้รับความรู้อีกอย่างหนึ่งคือการทำปุ๋ยหมักอย่างง่าย โดยวิทยากรจากสถานีพัฒนาที่ดินเขต ๑๒ พร้อมทั้งได้รับแจก เอกสาร สารเร่ง พด. ตลอดจนการสาธิตให้ปฏิบัติได้จริงเพื่อนำไปทำปุ๋ยใช้เองอย่างง่ายๆ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า กลุ่มพวกเราคงจะไม่มีใครที่ไปซื้อ ตระไคร้ ข่า ขมิ้น ที่ตลาดกันอีกน่ะครับ

สวัสดี

รับงานเครื่องเสียง ตัดหญ้า ซ่อมคอมพิวเตอร์ เดินสายไฟ วางระบบแลน  ระบบไร้สาย กล้องวงจรปิด เป็นงานอดิเรกครับ

อ้อเกือบลืม ขอบคุณคณะ อสม.ทุ่งขมิ้นด้วยที่มาฉีดยาป้องกันยุ่งลายและแจกสารกำจัดยุ่งลายด้วยครับ

ในวันนี้กลุ่มทุ่งขมิ้นเองแม้ว่าจากเดิมก็ได้ทำกิจกรรมในครัวเรือนที่เป็นการสร้างเสริมความมั่นคงให้แก่ครอบครัว ทั้งเลี้ยงไก่เลี้ยงเป็ด เลี้ยงวัว และยังปลูกพืชผักที่ใช้กินในครอบครัว ในโอกาสที่เจ้าหน้าที่จากภาครัฐได้เข้ามาช่วยเสริมความรู้ให้อีก ก็นับว่าชุมชนคงจะได้รับการพัฒนาที่ดีขึ้นในโอกาสต่อไป และยังมีกิจกรรมเสริมอื่นาต่อยอดไปเรื่อยๆ ไม่หยุดนิ่ง สักวันหนึ่งกลุ่มทุ่งขมิ้นเองก็จะมีองค์ความรู้ ภูมิปัญญาที่ใช้สืบสานต่อให้ความมั่นคงแก่ลูกหลานต่อไป