ในต้นเดือนตั้งใจจะเริ่มกิจกรรมเล็กๆในชุมชนแห่งนี้ กิจกรรมที่ทำให้เด็กๆเยาวชนของชาติได้เก็บความฝัน และสานต่อความฝันนำไปสู่ความเป็นจริง แต่ก็ต้องหยุดนิ่งเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้คิดอะไรได้หลายอย่าง อย่างที่สำคัญที่สุดคือ "ความเป็นผู้นำ" ผมมองเห็นศักยภาพของคนอื่นๆต่างกรรมต่างวาระกันเยอะหลายๆคนเป็นผู้นำได้เป็นอย่างดี แต่ไม่ยอมออกมาเพื่อแสดงตนว่านำคนอื่นๆได้ ในทางกลับกันผู้นำบนเวทีหลายๆคน กำลังเล่นบท "ตลกแดก" เป็นพวก "อาชีพประชุมรับจ้าง" หรือใช้เวทีในทางการเมืองเสียมากกว่า หันมองเรื่องของบ้านเมืองยิ่งร้าวหนัก การใช้อำนาจในคำว่า "ประชาธิปไตย"กำลังจะทุกสังคายนากันอีกครั้ง โดยประชาชนด้วยกันเองหากแต่คราวนี้ประชาชนกลุ่มต่างๆ จะใช้สิทธิอำนาจตามที่ตนมีอยู่โดยตำแหน่งหน้าที่การงาน ทุกสาขาอาชีพกำลังต้องทำหน้าที่ตนเองโดยสิทธิเสรีภาพอีกครั้ง
ในวันที่ผู้ใหญ่ ผู้รู้ ผู้เห็นโลกมาก่อน กำลังทำตัวอย่างให้เด็กดู การไม่คำนึง การละซึ่งสิ่งสมควรปฏิบัติ ปรากฎการณ์ต่างๆ แปลกๆก็เริ่มขึ้น มาจากความไม่พอ มาจากการเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจการ “ยกตนข่มท่าน” ยังเห็นได้ทั่วไปไม่แปลกหรอก หน้าที่คือหน้าที่บางครั้งการทำอะไรที่เป็นเรื่องพื้นๆ คือเรื่อง พออยู่ พอกิน พอใช้ พอพัฒนาตนเองได้ มันเป็นพื้นฐานที่มั่นคงแม้หลายๆคนดูถูกเหยียดหยาม ทั้งๆที่เขาเหล่านั้นผ่านมาแล้ว เหมือน “ลืมตัวลืมตีน” ตนเองอยู่ในบ้านที่กว้างใหญ่เพียกพร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง ตะโกนต่อว่าผู้ที่กำลังวางหลักรากฐานบ้านหลังใหม่ นั้นคือสิ่งที่บันทึกไว้ตรงนี้ผมไม่รู้หรอกว่าบ้านหลังใหม่ทางเดินใหม่ จะสำเร็จในวันใด เพราะระหว่างการเดินเพื่อสร้างใหม่นั้น ทุกทำลายโดยผู้ มีอยู่ มีกิน มีใช้ ทำอะไรลงไปคนอื่นๆก็คิดว่าเป็นการพัฒนา พื้นที่แห่งนี้ยังมีความภูมิใจเล็กๆ ถึงแม้ว่าตนได้แค่เป็นเพียง ศาลาเล็กๆ ให้คนสัญจรทั่วไปแวะมาหลบแดดหลบฝนเป็นครั้งคราวก็ดีแล้ว.....
ปีใหม่นี้ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมกันและสมาชิกที่ติดตามความคืบหน้า ขอบคุณ http://www.google.co.th ที่บริการข้อมูลต่างๆตลอดจนการค้นหา ขอบคุณ http://www.blogger.com ที่แบ่งปันพื้นที่บนโลกอันกว้างใหญ่ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม เพราะความสำเร็จของงานอยู่ที่ “วันนี้คุณได้ทำงานของคุณแล้วยัง” สวัสดีปีใหม่ครับ
